بررسی انقلاب اسلامی (بخش اول؛ ورود ایت الله حائری)

بسم الله الرحمن الرحیم

بررسی انقلاب اسلامی (بخش اول؛ ورود ایت الله حائری)

از سال 1304 تا سال 1357 در ایران رضا شاه و محمد رضا شاه در ایران حکومت کردند که به دین اسلام اعتقادی نداشتند.

برخی  از فعالیت هایی که این دو شاه خائن انجام دادند:

حذف نماد اسلامی -کندن لباس روحانیون -کم رونق کردن اماکن مقدسه (امام زاده ها مساجد و...) تعطیلی حوزه و....

از 28 مرداد سال 1332 آمریکا به صورت مستقیم وارد عرصه سیاسی ایران شد.

ورود آیت الله حائری به ایران

آیت الله حائری در سال 1316 به ایران بازگشت، و در سلطان‌آباد(اراك كنونى) حوزه درس دایر كرد.

شیخ عبدالکریم حائرى در 1324ق، به علت استقلال نداشتن در اداره كردن حوزه اراك و بر هم خوردن آرامش آنجا به‌سبب نهضت مشروطه، به نجف بازگشت.

وی دوباره به حلقه درس آخوند خراسانى پیوست و در درس سید محمدكاظم طباطبایی‌یزدى نیز شركت كرد؛ ولى به منظور دور ماندن از نزاع میان موافقان و مخالفان مشروطه پس‌ از چندماه به کربلا رفت.

حائری حدود هشت سال در كربلا ماند و از آن زمان به حائرى ملقب شد. او در كربلا به تدریس پرداخت و به منظور حفظ بی‌طرفى خود در صف‌آرایی هاى مشروطه، كتابى از آخوند خراسانى و كتابى از طباطبائی‌یزدى را درس می‌داد.

بازگشت مجدد به ایران

پس از اقامت در کربلا از آیت الله حائری درخواست های زیادی مبنی بر بازگشت به اراک شد.

سرانجام در اوایل سال1333 به اراک بازگشت و به تدریس فقه و اصول پرداخت.

عبدالکریم حائری در پاسخ به نامه میرزامحمدتقى شیرازى،پس از فوت سیدمحمدكاظم یزدى (1337) كه از او خواسته بود به عتبات برگردد؛ گفت: اقامت در ایران را وظیفه خود می دانم و از قرارگرفتن ایران و ایرانیان در مسیر تباهى و انحطاط فكرى اظهار نگرانى می کنم.

اقامت در قم

حائرى در 1337ق به قصد زیارت مرقد امام رضا(ع) عازم مشهد شد و در مسیر خود چند روز در قم ماند و با اوضاع این شهر و حوزه علمیه آن آشنا شد.

در ماه رجب 1340 ق بار دیگر، در پى دعوت بعضی از عالمان قم از او و نیز براى زیارت مرقد حضرت معصومه(س)، به قم رفت و با استقبال علما و مردم قم و درخواست آنان براى اقامت او در این شهر مواجه شد.

نخست تردید داشت، ولى پس از پافشارى شمارى از عالمان، به‌ویژه محمدتقى بافقى، حائرى استخاره كرد و سپس تصمیم گرفت در قم بماند؛ تصمیمى كه در پى آن حوزه‌اى بزرگ در آن شهر تأسیس شد و حائرى، آیت‌اللّه مؤسس لقب گرفت.

شاگردان

از حوزه درس حائرى، عالمانی تربیت شدند كه برخی در عصر خود به مقام مرجعیت رسیدند. از جمله شاگردان او:

1 . علی‌اكبر كاشانى

2 . مصطفى كشمیرى

3 . احمد مازندرانى

4. سیدصدرالدین صدر

5 . میرزاهاشم آملى

6 . محمدعلى اراكى

7 . سیداحمد حسینى زنجانى

8 . سید روح الله موسوی خمینی

9 . سیداحمد خوانسارى

10 . سیدمحمدتقى خوانسارى

11 . سیدمحمد داماد

12 . سیدابوالحسن رفیعى قزوینى

13 . سیدكاظم شریعتمدارى

14 . سیدكاظم گلپایگانى

15 . سیدمحمدرضا گلپایگانى

16 . ملاعلى معصومى همدانى

17 . سیدشهاب‌الدین نجفى مرعشى

ورود به عرصه سیاست

بخاطر جایگاه اجتماعی حائری در اواخر عمرش، ناچار به حضور در امور سیاسی نیز بود؛ مهم‌ترین چالش حائرى در این سالها نحوه تعامل و مناسباتش با رضاشاه بود.

تا قبل از ماجرای کشف حجاب روابط آیت الله حائری با رضا خان نه حسنه و نه تیره بود.

اما از واقعه كشف حجاب(1314ش) تا درگذشت حائرى(1315ش)، مناسبات میان آن‌دو تیره بود، در پى این ماجرا، حائرى در 11 تیر 1314 در تلگرامى به رضاشاه، اوضاع را برخلاف قوانین شرع اعلام كرد و جلوگیرى از آن را خواستار شد.

از آن پس، مناسبات آنها به كلى قطع شد و حتى آمد و شدهاى نزد حائرى به شدت تحت نظر بود.

فعالیت هایی که آیت الله حائری پس از ورود به قم انجام داد:

1. انجام کادر سازی و استعداد یابی

2.پرورش طلاب و اعزام به کل کشور

3. ترجمه کتب دینی عربی به فارسی به علت سواد کم مردم

4. گسترش فعالیت های مذهبی در خانه ها

5.کم رنگ کردن تعصبات دینی

6.توجه به نسل جوان

و...